Kolekcja zaprezentowanych elementarzy należy w całości do Renaty Zaborskiej (270 egzemplarzy). Znajdują tu książki pochodzące ze wszystkich kontynentów. Można zobaczyć, z czego uczą się dzieci m.in. w: Etiopii, Algierii, Tanzanii, Angoli, Kenii, Ghanie, Nigerii, Egipcie, Libii, Maroko, Meksyku, Kostaryce, Ekwadorze, Wenezueli, Stanach Zjednoczonych, Republice Południowej Afryki, Urugwaju, Argentynie, Brazylii, Nowej Zelandii, Kanadzie, Gruzji, Indiach, Jordanii, Iranie, Birmie, Indonezji, Sri Lance, Wietnamie, Kambodży, Chinach, Nepalu, Izraelu, Turcji, Malezji, Macedonii, Albanii, Rosji, na Madagaskarze, Kubie… W zbiorach Renaty Zaborskiej znajdują się też inne ciekawe egzemplarze, takie jak np. drewniana tabliczka do nauki pisania z Togo w Afryce czy niemiecki elementarz o charakterze propagandowym z 1939 roku.
Natomiast historia polskich elementarzy została przedstawiona na ekspozycji przygotowanej przez Muzeum Książki Dziecięcej i Bibliotekę Publiczną m.st. Warszawy. Zaczynając od Abecadła polskiego z 1538 roku, poprzez tzw. sylabizówki, reformę Komisji Edukacji Narodowej (działalność Onufrego Kopczyńskiego), następnie samouczki Kazimierza Promyka (czyli Konrada Prószyńskiego) i wiele innych, aż do znanych wszystkim elementarzy Mariana Falskiego, można prześledzić nie tylko światopogląd autorów, ale i rozwój myśli dydaktycznej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz